มีหลายคนเคยบอกว่าความรักครั้งแรกนั้นมักเป็นความรักที่ยากที่จะลืม ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็ตาม
สำหรับผู้เขียนคิดว่า ความรักครั้งแรกนั้นมักจบลง
ด้วยความเศร้าเสมอ ความรักครั้งแรกนั้นมักไม่ยั่งยืน
เนื่องจากส่วนใหญ่เกินขึ้นขณะอยู่ในวัยเรียน ตามที่มี
ศัพท์ฝรั่งเรียกความรักในวัยนี้ว่า "Puppy Love"
ซึ่งคำนี้เป็นคำนาม แปลว่า
"ความรักของหนุ่มสาวที่ไม่มั่นคง" ถึงแม้กระนั้นก็ยังมีเด็กหนุ่มสาวในยุคนี้
ให้ความสำคัญกับความรักประเภทนี้มาก และเหมือนกับว่าจะมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตที่สุด
ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะอายุจะพ้นผ่านเลยวัยรุ่นวัยฉกรรจ์มานานโขแล้ว
แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะให้ความรักมีอิทธิพลต่อตัวเรา
อาจจะเป็นเพราะสมัยก่อน สถาบันครอบครัว มีบทบาทต่อชีวิตเรามากกว่าในปัจจุบัน
อาจเป็นเพราะสังคมในปัจจุบันเปลี่ยนไป ผู้หญิงที่เคยอยู่เหย้าเฝ้าเรือน เป็นแม่บ้านอย่างเดียวก็เล็งเห็นว่าคง
จะพาครอบครัวไปได้ไม่ถึงฝั่ง
ผู้เขียนไม่ได้ว่าความรักครั้งแรกนั้นไม่ดีหรอกนะครับ ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามสดใส ทำให้ชีวิตเราเต็มไป
ด้วยความหวัง
แต่อยากให้เรานำความรักที่ถึงแม้จะผิดหวังหรือสมหวังมาเป็นประสบการณ์ในการเลือกดำเนินชีวิต
อย่างชาญฉลาด
เพลงที่นำมาเสนอในหัวข้อนี้เป็นผลงานเพลงของ "คริสติน่า อากิล่า"
ซึ่งเป็นเพลงประกอบละคร "รักหลอกๆอย่าบอกใคร"
เนื้อเพลงก็ตรงกับความเป็นจริงที่พูดไว้ว่า
"ถ้าหากเวลา จะเป็นเหมือนดังพู่กัน และใจของคนนั้นดั่ง กระดาษที่เป็นสีขาว"
ใคร ๆ ก็เปรียบเด็กว่าเป็นเสมือนผ้าขาว ก็คงไม่ผิดแผกไปจากความรักในวัยเด็กมากเท่าไหร่
ที่มองทุกอย่างรอบตัวด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น